Paisaxes De Impresión

O Picoto

Onde vivo hai un monte chamado Picoto, que ten unhas vistas moi fermosas. Alí hai piñeiros, e tamén castaños.

Este Picoto está en Mourente,  A Raseira. Eu ás veces paseo por alí con Chispi, o meu can. Un día, eramos moitos e subimos alí co tractor. Outro dato curioso é que ten unha cova, e nela  hai moitos morcegos.

José Martínez Vilas       5º B

As Arribes Do Douro

En Vilvestre, Salamanca, un verán fun visitar o Parque Natural dos Arribes. Alí hai uns senderos polos que dá gusto camiñar. Ao sair do lonxe hai unha praia de auga doce, e para saír do sendero sáese por unha fervenza.

Enfrente atópase a saída para dar un paseo marítimo, embarcar nun muelle fluvial e navegar ata o Océano Atlántico.

Alí tamén se atopa o 2º Planetario máis grande de Europa. Tamén se produce case a metade da enerxía eléctrica de España.

Está declarado Parque Natural das Arribes do Douro. Dende alí pódese contemplar o bosque de Almez, que é o máis importante de Europa.

 Tamén pódense ver os Castros de pobos ancestrais e os toros bravos na dehesa.

 Esa paisaxe gústame porque non hai case paisaxe artificial, e sí moitas cousas naturais. Ao estar nela síntome como un paxaro libre.

Isabel Recarey Benito 5º B

As Calas De Menorca

 Cando fun a Menorca xa oíra falar das calas, pero non me imaxinaba o que ía atopar. O primeiro día fomos a Cala Galdana. É unha praia con forma de cuncha e rodeada de acantilados.

Cando a vin chamoume a atención a transparencia e a cor da súa auga. Era verde coma as esmeraldas. E non falemos da temperatura: estaba quente coma o caldo, tanto que non saín da auga.

Á tardiña, decidimos ir andando ata a Cala Macarella. Fomos polo monte, por un camiño de terra, entre piñeiros, e deixando o mar á nosa esquerda.

A vista era impresionante. Nunca vira un mar tan azul. Para baixar á cala, tivemos que facelo por unhas escalereiras de madeira, e cando chegamos abaixo, descubrín outro tipo de cala, distinta á primeira.

 Nesta non había hoteis. Era unha cala salvaxe, chea de piñeiros. Pero a auga tiña a mesma cor, e había moitos iates, porque só se chegaba a ela ou en barco ou a pé.

Os seguintes días vin moitas máis calas porqe a illa está rodeada delas. Cada unha máis bonita cá outra. Oxalá volva pronto!!!

Aldara Fernández Fernández 5º B

A Muralla De Lugo

A muralla de Lugo  é tan bonita... Fun vela grazas a unha competición de ximnasia rítmica. Fun coas miñas compañeiras do conxunto e mais a entrenadora.

Ao chegar, pola  noite decidimos ir ver a muralla. Entramos pola Porta Falsa. Cerca atópase a Catedral de Lugo e estaban restaurádoa.

Logo, subimos. e unha nena chamada Alba contounos que medía 2.266 m de circunferencia. O chan era de area, e  había moita xente facendo footing e outro tanto sacando fotos. Recorremos camiñando polas 85 torres. Levounos moito tempo. Ao baixar oímos un montón de xente e... Era porque o Barça tiña gañado A Europa Ligue... Todos os coches pitaban e foi moi divertido. Sacamos moitas fotos. Encantaríame volver a ir... Espero que as competicións nos leven alí!!!

Helena Pascual Tajes 5º B

A Gran Viaxe

Para min, a mellor paisaxe do mundo é o parque Güell, Barcelona. Mentres iamos no coche directos ao lugar, eu estaba moi aburrido porque pensaba que o parque Güell ía ser un parque normal. Pero... Cando chegamos, o meu rostro de aburrimento cambiou totalmente.

No meu interior sentía o meu corazón latexando a cen mil kilómetros por hora. ¡Era xigante!

Tiña toda clase de flores, árbores e plantas. ¡Parecía un bosque! Pero non só tiña vexetación, tamén tiña moitísimos camiños que chegaban a lugares fantásticos como unha praza xigante na que case todas as súas construccións estaban formadas con pequenos anacos de arxila en forma de triángulo, unha especie de sala de dous pisos que se sostiña cunhas columnas e que estaba construída nun lugar altísimo...

Pero a min o que máis me gustou sen dúvida, foron as preciosas vistas da cidade que había dende un monte altísimo colocado detrás da enorme praza. Esas vistas facíanme sentir o rei do mundo!

Joel Moreira Fernández 5º B

A Paisaxe Das Canarias 

Cando cheguei á illa de Tenerife, nas Illas Canarias, a paisaxe deixoume abraiado.

Tiña un clima tropical. Case todas as árbores eran palmeras. E mirando hacia arriba podíase ver o volcán Teide.

 A pesares de estar nunha illa tropical no pico podía avistarse neve.

As praias eran bastante grandes. Pero eu quedábame na piscina do hotel.

Facía moito calor, tanto que pillei un bronceado, e aínda que non se me note moito aínda o teño.

 A verdade, alégrome moito de que vaia volver.

Eduardo Lores Baamonde      5º B

E non esquecemos unha música para escoitar tranquilamente e con sosego:

ESCOITAR AQUÍ: "NANA DE BELLA"