Un Día Moi Poético E Chistoso

Neste mes celebramos o Día das Letras Galegas.

 Entón nós, estes últimos días estivemos inventando poesías e contando chistes en galego. E o venres 11 de maio recitamos as poesías elexidas diante de todo quinto e sexto. Todas estaban moi bonitas.

 Da nosa clase o primeiro premio foi para Aldara, de segunda quedou Sara e Dalila de terceira.

Despois comezamos a contar os chistes para compartir unhas risas e para escoller os dous mellores que serán contados no acto xeral de celebración das Letras Galegas na escola.

 De quinto nivel resultou gañador o contado por Joel, da nosa clase.

Algúns dos chistes máis graciosos foron os de Sara , Helena, Eduardo...

O ambiente era animado e competitivo porque todos querían gañar e estábanse a contar chistes moi graciosos.


 Deixámosvos aquí os chistes gañadores na nosa clase: os contados por Sara e Joel:

Unha rapaza loira vai a un concurso  e as súas amigas están animándoa.
Entón o xurado pregúntalle:
-¿Canto é un máis un?
E ela  responde:
-Un...Máis un.... ¡¡¡Catro!!!
-Sentímolo moito pero non é correcto.
Di o xurado.
E as amigas gritan:
-¡¡¡"Outra oportunidá", "outra oportunidá!!!

E o xurado dille:
-Veña, vale,  dámosche outra oportunidade. ¿Canto é dous máis dous?
E a rapaza responde:
-Dous... Máis dous... ¡¡¡Seis!!!
-Sentímolo moito pero non é correcto, dille o xurado
E as amigan exclaman:
-¡¡¡"Outra oportunidá, outra oportunidá"!!!
E o xurado respóndelle:
-Vale, a última. ¿Canto é un máis un?
E a rapaza contesta:
-Un máis un... ¡¡¡Dous!!!
-¡¡¡"Outra oportunidá, outra oportunidá"!!!

Isto é unha parroquía que devía moito diñeiro. O tellado da igrexa estaba roto e non tiñan diñeiro nin para arranxalo. E claro, o cura xa estaba farto de mollarse cada vez que chovía. Entón tivo unha idea: ir vendendo todos os santos que tiña no altar.
O primeiro que vendeu foi San Antonio e, para que a xente nos se dera conta de que xa non estaba, substituiuno por unha figura de chocolate do mesmo tamaño.
E unha tarde que facía moito calor, o chocolate derreteuse e a figura desfíxose.

Entón o sacristán entrou na igrexa e, ao ver todo aquilo esparcido polo chan, alá vai el correndo:
-¡¡¡Señor cura, señor cura, San Antoniño caghou na ighrexa e marchou!!!

Joel Moreira Fernández, Eduardo Lores Baamonde, Antón Freira Barcia e Jorge Iglesias Acuña 5º B

VER AQUÍ TODAS AS FOTOS DOS ENSAIOS E DAS ACTUACIÓNS