Un luns fresco, o aire arrecendía a canela, a
luz estendíase polas rúas...
Iamos ao teatro ver unha fermosa e singular
obra: “Laberinto”.
Para iso saímos moi cedo da escola.
Estamos no outono e iso comezaba a sentirse
nas árbores das prazas.
Que espallaban as súas follas polo chan.
Pasamos por diante do Museo de Pontevedra.
O rosetón de San Francisco contemplábanos
desde as alturas.
E a Ferrería amosábase aínda valeira de
persoas.
Parecía que só nós camiñabamos pola nosa
cidade.
Aínda que os personaxes da “Tertulia” xa
estaban alí a latricar.
Mentres Teucro nos vixiaba dende a súa
atalaia da Sede de AFundación.
Esperamos a que todos os coles chegaran... E
de repente... A obra comezou!
Ía sobre un neno, máis ben un mozo, que tiña
problemas coa súa familia porque non lle mercaban o que el quería.
Eses problemas aparecíanlle en soños onde por
medio de metáforas trataba de resolvelos.
Un dos soños representaba O Laberinto que era
a situación en que el se encontraba.
Saír do laberinto, resolver os problemas, non é
doado.
Ás veces parece que aparecen novos desafíos.
Pero coa axuda dos seus amigos e da familia, o
rapaz puido solucionalos.
Ao final os actores fixeron un selfie con eles e todos os
espectadores.
E nós regresamos felices e contentos á escola.
Co ruxerruxe das follas aos nosos pés.
CLICAR AQUÍ E VER TODAS AS FOTOS DO TEATRO
Que gracioso! A min gustoume moito a obra, aínda que o fume fíxo que me picaran os ollos. No camino fun falando con Brais. Saio en moitas fotos.
ResponderEliminarTodo estaba moy ven e divertido, menos por unhas nenas pesadas que tiña detras
ResponderEliminarEu case non me enterei porque abía dous nenos falar detras pero estaba moi ben.
ResponderEliminarNo camiño eu tamén falaba pero con Emily, foi unha gran experiencia andar pola rúa. Eu tamén saio en moitas fotos.
La actuacion estubo bastante bien, yo pagaria otra vez para poder verla otra vez
ResponderEliminarLa obra estubo bien pero las niñas de detras molestaba mucho
ResponderEliminar