viernes, 20 de enero de 2012

Experiencias Deportivas

La Mejor Parada De Mi Vida
Un día en un partido de fútbol, yo era el portero.
El partido era muy importante y yo estaba un poco nervioso. Empezó el partido y el otro equipo tenía el balón en su posesión .
Yo pensaba que si perdíamos por mi culpa pasaría una vergüenza tremenda. Un jugador del otro equipo se acercaba hacia mi portería y se me salía el corazón del miedo.
Tiró, cogí aire, y...  ¡Realicé la mejor parada de mi vida!
Y fue el único tiro que hizo el equipo contrario.
En cambio, mi equipo marcó una goleada: 4 goles, y, por supuesto, ganamos. Yo explotaba de la emoción porque todos mis compañeros me alababan y me felicitaban por esa parada.
Al llegar a casa se lo conté a mis hermanos y me dijeron:
-¡Genial, qué bien! ¡Muy bien! ¡Así me gusta!
Cuando llegó la noche recordé entre sueños aquel maravilloso día.
Joel Moreira Fernández 5º B

Quedar Primera En Gimnasia Rítmica
Estábamos en una competición. Había muchos nervios e hicimos una colaboración mal. Cuando iban a entregar los trofeos, primero dijeron el 2º y el 3º puesto... Nosotras pensábamos que no ganaríamos, pero...¡Síiii quedamos de Primeras!
Unas niñas del Club Santiago De Compostela se habían chuleado de que nos iban a ganar y quedaron de Terceras...
¡Ya llevamos dos victorias!Yo no me lo creía... Me quedé alucinada... Con tanta alegría no podía ni andar. Antes, en el vestuario, habíamos levantado una botella diciendo que quedaríamos de primeras... Pero aún no me lo podía creer...
Me encontré a una amiga de mi infancia ¡Sara! Ella me felicitó y estuvo mucho rato conmigo.
Subimos las de mi conjunto, juntas a recoger el trofeo...
Las madres nos dijeron:
-¡Muy bien chicas! ¡Ya lleváis dos victorias !
Le dimos el trofeo a Cora, nuestra entrenadora como siempre, y cada una de nosotros recibió una medalla.
Helena Pascual Tajes 5ºB

La Primera Vez Que Jugué Al Ajedrez
Cuando el colegio admitió jugar a ajedrez, todo el mundo queria participar y no quedaban tableros y piezas libres.
Al cabo de unos dias vi en el ordenador cómo se jugaba y lo entendi. Empecé a jugar partidas contra el ordenador pero siempre perdía, me sentía cada vez más frustrado... 

Algún día en el recreo podía desafiar a mis compañeros cuando por casualidad quedaban desocupados algún tablero y las piezas, pero seguia perdiendo.
Cuando jugué contra Juan, gané .
Después de haber ganado no jugué nunca más. Ahora me siento mejor por haber ganado .
Jorge Iglesias Acuña 5º B Ilustradora: Uxía Villanueva 5º B

Campeonato De España
¡Qué bien hemos ganado en el campeonato gallego de Gimnasia rítmica y pasamos al campeonato de España en Santander!
A la mañana siguiente cuando mis compañeros de clase se enteraron me dieron un abrazo.           
¡Llega el día de irme al campeonato!
Cuando llegamos al aeropuerto nos ofrecieron unos montaditos, y mi entrenadora me hizo comer uno, aunque no me apetecía...
Llegamos a Santander. ¡El hotel era chulísimo!Lo único que añorábamos era a nuestros padres...
Para entretenernos en el hotel hacíamos bailes, jugamos al uno...
 ¡Y por fin llega el día de competir! Los nervios hacían acto de presencia...Y...
¡11,600! ¡La mejor nota en toda la temporada!!
Para celebrarlo ¡tomamos pizza!!        
Sandra Quiroga 5º B

El TorneoDe Kick Boxing
El mes pasado yo fui a un torneo de kick boxing. Mi madre me llevó. Cuando llegamos aún no había empezado la competición.Todos estaban preparárandose, poniéndose las protecciones, entrenando, etc.
Yo fui junto a ellos, me puse las protecciones y también comencé a calentar... Un cuarto de hora después se abrió la puerta del estadio en el que se celebraba el torneo. Me sentía muy nervioso...
Cuando entramos había miles de personas.
El primero en luchar fue Javier, un amigo mío. Ganó, por tres puntos. Fue increíble con la agilidad que se movió...
Cuando el árbitro dijo mi nombre para que yo saliera a luchar me sentí impactado... Salí,  luché y gané por 5 puntos. En el segundo combate también gané... ¡Llegué a la final... ¡Estaba tan nervioso que hasta pensé en no salir!... Pero entonces Bernardo, campeon nacional, me dijo:
-¡Sal e intenta ganar!
Yo salí... Luché y... Perdí.... Pero fui subcampeón de Galicia.
¡Todos se sintieron muy orgullosos de mí y yo me sentí muy feliz!
Antón Freire Barcia 5º B
                                                                                                                                       

9 comentarios:

  1. Que experiencias más impresionantes nos contais. Antón nos tientes que demostrar como peleas y, Sandra y Helena como bailan.
    Ya se me olvidaba Sandra recuperate pronto.

    ResponderEliminar
  2. Me parecen muy chulas las historias.Los que ganaron enhorabuena y los que no otra vez será.

    ResponderEliminar
  3. Para llegar ahí tenemos que entrenar muy duro...Entrenamos cuatro días a la semana para dos o tres competiciones al año.
    Pero la gimnasia es muy divertida!

    ResponderEliminar
  4. Es verdad, pero aún más si tienes un individual:Eso es que en vez de hacerlo con tus compañeras participas tú sol@ en el tapíz.

    ResponderEliminar
  5. Sandra, que ben que hoxe viñeches a clase.
    Que debuxo e fotos tan bonitas.
    Antón tes que insinarme a pegar esas patadas por se algún día as necesito.
    Sandra, a verdade e que tes razón solo para dous campeonatos entrerar todo o ano, o mellor e que xa estas no campeonato de... ¡¡¡España!!!
    Helena, ti fas moi ben a Ximnasia Rítmica polo menos cando eu te vexo en Educación Física.
    Uxía, o teu debuxo é moi bonito como non.
    Joel, aunque non se che ben moi ben seguro que eres moi ben portero, ou eso creo.
    Bicos, risos e apertas de Isabel.

    ResponderEliminar
  6. As historias son magnificas,os debuxos parecen reais. Sentimos non habernos conectado estos dias.

    ResponderEliminar
  7. Para mi que la niña que esta con el aro no es Helena es otra niña

    ResponderEliminar
  8. No es normal que Joel sea el numero 13 seria normal que fuese el numero 1 o 99 ese entrenador es tonto e que

    ResponderEliminar